Ζαχάρωφ, Βασίλειος

(Μικρά Ασία 1849 – Μόντε Κάρλο 1936). Έλληνας επιχειρηματίας. Έδρασε κυρίως στην Ευρώπη και απέκτησε τεράστια περιουσία από το εμπόριο όπλων και πετρελαίου. Ήρθε νέος στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του, αρχικά ως διερμηνέας και αργότερα ως πράκτορας του εργοστασίου κατασκευής όπλων Βίκερς. Εγκαταστάθηκε κατόπιν στην Αγγλία ως υπάλληλος και παραγγελιοδόχος του ίδιου εργοστασίου και σύντομα αναδείχθηκε ένας από τους πιο δραστήριους πωλητές όπλων στα ευρωπαϊκά κράτη. Μία τεράστια παραγγελία όπλων που κατόρθωσε να αποσπάσει από την ισπανική κυβέρνηση του έδωσε την ευκαιρία να αναμειχθεί με δικά του πια κεφάλαια στην πολεμική βιομηχανία. Οι γνωριμίες και οι προσωπικές φιλίες του με ισχυρούς πολιτικούς της εποχής (Λόιντ, Μπριάν, Κλεμανσό κ.ά.) τον βοήθησαν να επεκτείνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και σε άλλους τομείς, όπως στα ναυπηγεία και στα πετρέλαια, ώστε στην περίοδο πριν από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο να είναι ήδη μια λαμπρή πανευρωπαϊκή προσωπικότητα. Στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων βοήθησε την Ελλάδα παρασκηνιακά, επηρεάζοντας πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, αλλά και με δωρεές και χορηγίες, που συνεχίστηκαν και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Ίδρυσε το ινστιτούτο Παστέρ στην Αθήνα, δώρισε στο ελληνικό δημόσιο ένα μέγαρό του στο Παρίσι για να χρησιμοποιηθεί ως ελληνική πρεσβεία και έπαιξε σημαντικό ρόλο στα διπλωματικά παρασκήνια του συνεδρίου ειρήνης (1913), βοηθώντας τον τότε πρωθυπουργό της ελληνικής κυβέρνησης, Βενιζέλο, στην ικανοποίηση των εθνικών διεκδικήσεων.